Tezgahın canı kahve çekmişti. Cimri kadın bir tek çekirdeğini bile düsürmezdi. Kavanoz terekte kurumlanır. Nazik parmakların onu almasını beklerdi.
Fincan illede oburdu, hiç sızdırmazdı. Kapağın açılıp kapandığı, sıcak suyun kahveyle oynaşıp buharlandığında bayram yapardı.
Derin derin solurdu havayı.
Bir de işte o malum kaza sonunda tüm gövdesi kahveye bulandı. Öyle mutluydu ki kurumlu kavanozun kırıklarının gövdesine verdiği hasara aldırmadı.
Yorumlar
Yorum Gönder