Kara Şemsiye - Işın Güner Tuzcular

 

Fırtına iyice şiddetlendi, bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyor

Rüzgar kartonları, kağıtları, molozları bir anafor gibi havalandırıp, arabanın camına fırlatıyor.  Bir el ilanı takılı kaldı sileceğe, 

Palyaço aranıyor. 

Çekip alamıyorum da, görüşüm azaldı. Takası burada bugün yapmak kimin fikriydi?

İncin top oynayan bu sokakta, çoğu ev yıkılmış, bir kaçının inşaatı yeni başlamış, müteahhitlere direnen iki üç eski apartmanda cılız ışıklar ….

Arabada bir başıma, fırtınada bekliyorum.

Bilemezdim havanın böyle kararacağını, sokağın böyle tekinsiz olduğunu...

Ben çocukken hanımelleri kokardı bu sokak, köşedeki fırından sıcak simit kokusu yayılırdı.

Babamın marangozhanesi ileride, köşedeydi. 6 katlı, fiyakalı bir apartmandı o zamanlar bu yıkık bina. Anneannem 2. Katta otururdu, okuldan dönüşte mis gibi keklerle karşılardı beni.  3. Katta bizim evdi, Annem kızardı,

Yemekten önce ne keki?

Babam da iyi ustaydı.  Koltuklar, dolaplar, oymalı aynalar yapardı.  Onları alan insanları, oturdukları evleri hayal ederdim. Mobilyalar düşümde odayı aydınlatır, mutluluklarına mutluluk katardı.  Babam iyi ustaydı.

Aniden farlar palyaçonun göz bebeklerini aydınlattı, korkutucu gözlerdi bana bakan. Şeytani

Sokakta bir siyah minibüs vardı, sinsice bir sessizlikle yanaşmıştı kaldırıma.

Kalbim çılgınca çarpıyor, ellerim titriyor, korkuyorum…

Kapı açıldı, kara çok büyük bir şemsiye bana doğru yürüdü.

Küçük elektrikli arabamın kapısını açtım, yağmura çıktım. Bir şemsiyem bile yok.

Damarıma bir iğne soktu kara şemsiyeli adam, hiç vakit kaybetmeden…

Kan poşete doldu, geçiş kartını avucuma sıkıştırdı.   3 haftalık…

Arabama döndüğümde ıslak ve titrek, ağladım ağladım…

Büyük mücadele sonrası her şeyi kaybetmiştik.  Gökdelene giriş kartı için neyimiz varsa veriyorduk.

Bu ikinci takasım

Üçüncüsünde daha hayati bir şey istenirmiş. 

Not : her 2 dakikada bir kelime egzersizinde yazdığım bir metin, başka bir hikaye ile birleştireceğim sanrım ama çalışmayı da paylaşmak istedim.