Sevinç! İlk tanıştığım at.
Kahverengi yapılı
vücudunu aynada seyrediyor, bir önünü
bir arkasını dönüyordu , güzelliğine ondan önce ben hayran kalmıştım. Dostumuz
Ali beyin yarış atıymış uzun bir kıştan sonra ilk kez dışarıya çıkacakmış,” o
da heyecanlı" dedi. Elinde bir kesme şeker bana uzattı. Atların bu kadar
iri olması çocuk boyumla beni korkutmuştu, cesaret edemedim ama abim
tereddütsüz uzattı, tatlı bir başlangıç yapmışlardı. Hayvanlarla iletişimi hep iyidir,
biraz sonra kapalı alanda Sevinç'in sırtına binmiş, küçük adımlarla ilerliyorlardı.
Abimin ilk kez ata binişine tanıklık eden Ali bey şaşırmıştı.
“Sevinç yarış atıdır. “dedi, “İyi bir binici değilsen asla
adım atmaz.”
İki tur sonra Sevinç açık alana çıkarıldı, ben halen uzaktan
hayran, Sevinç ise azat edilmenin ve bahara kavuşmanın coşkusuyla çifte ata ata
koşuyordu.
Asalet de bir yere kadar.
Cok guzel bir yazi...
YanıtlaSil