Yaşamak Neslihan Üstündağ

 


Yetişkin gün ışığıyla hayata, çağlayanlar gibi akarcasına.

Dertlerinle hayatın sillesinden geçerken, olgun bir elmanın hazzını tadarcasına.

Meraklı gözlerle evrendeki güzelliğin, her ışığın her sesin kaynaştığı İmbik ’ten kendine yarayanı alırcasına.

Hissedebilmek için yaşamı içtenlikle kahkahalar atarcasına.

Yüreğindeki gelmiş geçmiş acıları silercesine.

Yaşamanın andaki zevkine varırcasına.

Neşeyle dalgalanan saçlarını tararcasına.

En güzel nağmeleri duyarcasına.

Umutların dalgalarında yüzercesine.

Gün batımındaki seviyi yudum yudum içercesine.

Yakamozların kollarında dans edercesine.

Bir çocuğun gözlerindeki parıltıda kendini görürcesine.

Yetişkinliğin olgunluğunda düşlerin kıyılarında dolaşırcasına.

En yüksek duvarından yasakların, atlarcasına.

Mazlumun gözlerindeki yaşları içercesine.

Sana yapılan haksızlığı affedercesine.

Doğadaki güzellikleri kendindeki değerleri  yaşatırcasına.

Odun ateşiyle değil şefkatle erircesine.

Yıldızların altında herkesle barışırcasına.

Var olmanın duyumsamasını anlarcasına.

Muamma bir hayatı sorgularcasına.

Yanıtların en güzelini alırcasına.

Emeğinin nimetlerine doyarcasına.

Hakka ağaca dosta sarılırcasına .

Dolunayın yalazında ‘bir varmış bir yokmuş’ masalını yaşarcasına.

Dudaklarındaki tebessümle sevdiklerine

veda edercesine...

Neslihan Üstündağ



Yorumlar

Yorum Gönder