Kumaş - Ipek Dizdar

 

KUMAŞ

Kumaş kırış kırış olmuş. Vaktinde ütülense böyle olmayacaktı. Bas bakalım buharı şimdi. alırken de kumaşını beğenmemiştim gömleğin ama rengi pek güzeldi. Gün batımı gibi gurup rengi.

Eskiden kaplı çarşıda ne çok kumaş dükkanı vardı. (Şimdi çoğu kuyumcu , dövizci oldu.) Raflarda 

kumaşlar cinsine ve rengine göre dizilirdi.Üst üste kumaş topları. En çok portakal ve pembe topların olduğu raflar dikkatimi çekerdi. Bir de üstünde elimin kolayca kaydığı saten kumaşlar, pürüzsüz ve yumuşak. Gerçi hiç saten bir kıyafetim olmadı ama gurup rengini çok giydim. Şimdi sandığımı açsam yine o renk bir kaç metre kumaşım çıkar. Evet sandıkları bekleyen kumaşlarım var hala. o kumaşlardan neler dikilebileceğini hayal etmek, günlerce model kitaplarını karıştırmak küçük bir macera kadar zevk verirdi. Burda  model kitapları vardı içinde yemek tarifleri ve el işleri de olan. Alman menşeyliydi. İlk kuşkonmazı da o dergilerde görmüştüm. Her ay başka bir komşu alır birbirlerine ödünç verirlerdi. Düğmeleri ve aksesuarları seçmek ise başka bir zevkti. Ben kumaş parçaları ve düğme kutuları arasında büyüdüm. Babam şehrin en özel düğmecisiydi. Düğmeler ,özellikle İtalya'dan, yurtdışından getirtilirdi. Babam özenle seçerdi her bir modeli. Giyimine ise çok düşkündü.

Düşünceler nasıl uçuşuyor. Kırışık bir gömlekten dolana dolana rahmetli babama kadar geldim. 

Huzur içinde uyu janti adam!