Sulu sepken kar yağıyor, dondurucu bir ayaz. Kapıyı açınca Sarman kedi de hemen benimle apartmandan içeri süzülüyor. Görmediler umarım, bodruma iner, uyur kimseler görmez derken gidip boş dairenin unutulmuş paspasına kıvrılıp uyumuş. Üst kattaki Hacı dayı da pek çıkmaz dışarı ama çıkacağı tutmuş.
" Ne işi var kedinin apartmanda, bunlar sokakta üşümez ki, kürkleri var. Eve siyer, kokutur. Kim aldı içeri bu musibeti."
Bir yandan kediyi kovalıyor, bir yandan da söyleniyor.
Namazında niyazında sözde. Bir kediyi sevemiyor, Allah'ı nasıl sevecek.
Çıksın yukarı almazsam kediyi içeri tekrar.
6 dakika yazı, kelime BUNLAR
Yorumlar
Yorum Gönder